Drie jaar na Gracias Señor (2018) lopen The Sore Losers over van de goesting om hard tegaan, of zoals gitarist Cedric Maes het verwoordt: “The Sore Losers zijn klaar om uwhersenen tot moes te rocken! Dat is slecht nieuws voor iedereen die zit te wachten op denieuwste electropop sensatie of nog meer akoestische wegdroomliedjes, maar heel goednieuws voor wie uitkijkt naar een vette rockplaat”. Dat konden we al horen in de singles YeahYeah Yeah en Amy en die lijn trekt de band niets ontziend door in de overige 10 tracks.In het najaar brengt de band hun nieuwe plaat live naar het publiek met een uitgebreide tour.Jan Straetemans: “We hebben deze plaat geschreven met het podium voor ogen, daaromwilden we het tempo opdrijven. We kunnen niet wachten om de set aan te vullen met eennieuwe lading harde, snelle rock nummers.”Na buitenlandse avonturen met Dave Cobb, Dolf De Borst (The Datsuns), en James Petralli(White Denim) voelde de band zich klaar om het heft in eigen handen te nemen. CedricMaes: “Als we met zo’n internationale topproducer samenwerkten, was er altijd wel één vanons vier die goed oplette wat er aan het gebeuren was, we wilden weten waar elk knopjevoor diende.” Nu hebben ze het allemaal zelf gedaan: van songwriting overopnametechnieken tot producen en mixen. De plaat werd zelfs deels opgenomen in deeigen opnamestudio van de band: Ultra Elektric Studio. Het nieuwe album heeft zijn naamdus niet gestolen. Jan Straetemans: “Die titel staat symbool voor onze onafhankelijkheid. Na11 jaar weten we als geen ander hoe The Sore Losers moeten klinken en we hebben onsdoor niks of niemand laten tegenhouden om dat geluid na te jagen.”De band heeft er zijn missie van gemaakt om die rockmuziek te spelen waar ze zelf noodaan hebben. Cedric Maes: “Wij volgen onze drang om nummers te schrijven, recht uit hethart en omdat het moet, de wereld heeft goeie rockbands nodig! Tekstueel staan we somsdichter bij Little Richard dan bij Dylan, maar dat is niet erg.” Jan Straetemans sluit zichdaarbij aan: “Sommige platen zet je op om naar de teksten te luisteren, maar dit is gewooneen goeie, stevige rockplaat, fuck it. Het is de hardste die we al gemaakt hebben, alles gaatin het rood: tempo, energie, volume, ja zelfs de hoes.”

• 1. Tightrope
• 2. Yeah Yeah Yeah
• 3. Heavyweight Champion
• 4. Birds of a Feather
• 5. Amy
• 6. Magnum Epos
• 7. You Need Some Lovin'
• 8. Overloadin'
• 9. It's You
• 10. To the Well
• 11. How You Win
• 12. Shareek the Greek